Bu gecenin şarkısı Coldplay'den

Coldplay uzun süredir mp3 playerımın hafızasında bir köşede dinlenilmeyi bekleyen bir gruptu. Beni çok fazla dinlendirdiğinden olsa gerek birkaç keyifli otobüs yolculuğu dışında playlist'ime dahil olamadılar. Geçenlerde bir dergide Chris Martin'le (grubun vokali) yapılmış bir röportajı okudum. Güzel eşi Gwyneth Paltrow ( Great Expectations' daki Estella) ile ilişkisine ve çocuklarına yaklaşımı, rock&roll'u kokain müptelalığı ve deri pantolonlu bir isyan olarak görmeyişi ve bunun gibi birkaç ayrıntı Chris Martin'e, dolayısıyla Coldplay'e karşı bir sempati yarattı bende.

In my place, Clocks, Don't Panic gibi hitlerin yanısıra Swallowed in the Sea'de sözleriyle beni çok etkilemiş bir parça. O sözlerin bir kısmını buradan paylaşmak istiyorum. Şarkıda "I could write a song, a hundred miles long" diye bir söz var ama amcam üşenmemiş yazmış..

You cut me down a tree

And brought it back to me

And that's what made me see

Where I was going wrong

You put me on a shelf

And kept me for yourself

I can only blame myself

You can only blame me

And I could write a song

A hundred miles long

Well, that's where I belong

And you belong with me

You cut me down to size

And opened up my eyes

Made me realize

What I could not see

And I could write a book

The one they'll say that shook

The world, and then it took

It took it back from me

And I could write it down

Or spread it all around

Get lost and then get found

And you'll come back to me

Not swallowed in the sea

And I could write a song

A hundred miles long

Well, that's where I belong

And you belong with me

The streets you're walking on

A thousand houses long

Well, that's where I belong

And you belong with me

Oh what good is it to live

With nothing left to give

Forget but not forgive

Not loving all you see

Feeling The Blanks

Bu gece Sakin'i izlemeye gittim. Sevilen dostlarla buluştum önce, birkaçıyla tesadüf karşılaştım. Saat kaçtı bilmiyorum ama sarhoşluğumun başlangıcıyla eş zamanlı sahneye çıktı Sakin. Önce herkes için çaldı sanki, sonra sadece benim için. Anlamları çok derin şarkılar çalındı.

Konser sonrası hep beraber peyoteye gittik. Küçük masalardan kocaman bir masa yaptık. Çok güzel insanlarla sohbet ettik. Kendimi, henüz tanışmadan çok yakın hissettiğim bir insan vardı, Onur Özdemir. Onunla tanışmak ayrı bir mutluluktu.

Aklımda kurmak için çok yorgun olduğum cümleler var. Söylesem, anlatmak istediklerimin yanında pek hafifler, söylenebilmek için fazla içtenler, özlemekle ilgililer... Neyse.

Sarhoşluğum çok güzeldir, bir bilseniz.. Bu akşam hepimizin yerine bir şeyler içtim sanırım, o yüzden şimdi uyku vakti. Yarın yeni bir gün. Yarın yeni bir ben, belki yeni bir biz.

Jack Daniel's a sevgilerle... =)

F.

İlk

En sevdiğim yazarın (Hamdi Koç) Melekler Erkek Olur isimli kitabı bir ithafla başlıyor ve şöyle diyor,

Unutmadıkları ve iyi bitirdikleri için.

Aydın'a,
Reyhan'a.

Ben de bu blogu yazmam için bana ilham verene ithaf ediyorum.

C*'ye


Merhaba,

Öncelikle bu ilk weblog deneyimim. Tecrübesizliğimin getirdiği rahatlıkla içeriğinin ne olacağını tasarlamadan yazmaya başlıyorum, bazen ilginizi alıp götürmeyi, bazen sadece anlaşılmayı umarak.Bugüne kadar internet ortamında yazılarımı paylaşma fikrine pek sıcak bakmıyordum. Zira el yorgunluğuyla deforme olmamış harflerin yapaylığı, okuyan ve yazanın, yani ikimizin arasında mesafe* yaratır diye düşünüyordum, ta ki kendimi C* nin blogunu takip etmeye kaptırana dek.

Dün gece bir arkadaşım mutluluk üzerine konuşurken " yaşamanın ne kadar güzel olduğunu fark etmek istiyorsan hastanenin acil servisinde bir süre etrafı seyret, kolu bacağı kopmuş insanları gördüğünde üzülmek için çok fazla nedeninin olmadığını anlarsın" dedi. Haklıydı. Kendimi bir an orada hayal ettim. Aklıma gelen ilk kötü senaryo ellerimin olmayışı üzerineydi.
Bugün otobüste uyuklarken bu senaryo uzun metrajlı bir kabus tadında kafamda döndü durdu. Hala yemeğimi kendim yiyebildiğim için, gitar çalabildiğim için ve şu an bu yazıyı yazabildiğim için tanrıya teşekkür ediyorum. Çok sevdiğim bir dostuma yazdığım bir yorumu paylaşarak ilk yazıma son veriyorum.

bazen güzel mektuplar yazarak, bazen dünyanın en güzel renklerini hissederken deklanşöre basarak, bazen emin olmasan da parmak kaldırarak, bazen tirbüşonu yukarı doğru çekerken sevdiğin insan(lar)ın bakışlarını seyrederek, bazen günün en soğuk saatinde çok güzel bi manzaraya karşı ellerini ısıtan şeyin ince belli yerine özel bir kadının eli olmasına izin vererek, bazen sitemkar dostların kapılarını çalarak, bazen parmaklarını tanrının en gizli yerlere sakladığı noktaları aramak için kullanarak, en önemlisi zamanını seçerken, parlak zekanın ince ve karakterli dokunuşlarından faydalanarak mutluluğu bulabilirsin kurbağa pirens* =)

*Mesafe, 2. Mec. : İlişkilerde çok içten olmama durumu
*Kurbağa Pirens, takma isminin prens yerine pirens şeklinde yazılması konusunda hassas bir insandır.